۲-۲-۱۰- علل توجه به کارآفرینی :

امروزه به دلیل رویدادهای متنوعی که در سطوح اجتماعی، فرهنگی و کسب و کار رخ داده است، در کشورهای مختلف توجه خاصی به کارآفرینی و کارآفرینان می شود و تقویت کارآفرینی سازمانی در سازمان های فعلی و ایجاد بستر مناسب برای توسعه آن، از ابزار پیشرفت اقتصادی کشورها بویژه کشورهای در حال توسعه به شمار می رود. در هر سازمانی کارآفرینان به صورت بالقوه وجود دارند و باید تلاش کرد که توانایی آن ها بیشتر شود و مهم تر از همه باید شرایطی را فراهم نمود که کارآفرینان بتوانند ابراز وجود کنند و توانایی هایشان را به صورت بالفعل در آورند. در سطح اجتماعی به عباراتی نظیر « انجام دادن کار با ابتکار و کوشش شخصی و بدون کمک گرفتن از دیگران» علاقه زیادی نشان داده می شود. افرادی که به استعدادهای خود اعتقاد زیادی دارند غالباً تمایل دارند چیزهایی را ایجاد کنند که از خود آن ها باشد. آن ها خواهان مسئولیت، نیاز شدید به مطرح کردن خود و آزادی بیشتر در ساختار سازمانی فعلی هستند. هنگامی که آن ها از چنین آزادی برخوردار نباشند و نیازهای آنان تأمین نشود ناکام شده و این ناکامی باعث می شود که بهره وری فرد کاهش یافته و حتی ممکن است فرد، سازمان خود را به امید برآورده کردن این نیازها در جایی دیگر ترک کند. کارآفرینی سازمانی شیوه برانگیختن و سپس بهره گیری از افراد در درون یک سازمان می‌باشد؛ شیوه ای که افراد فکر می‌کنند قادرند کارها را به طریقی متفاوت و بهتر انجام دهند. در اغلب موارد که کارآفرینان سازمانی مورد حمایت سازمان قرار نمی گیرند با تشویق و حمایت سرمایه گذاران مخاطره پذیر از سازمان خارج شده و تصمیم به کارآفرینی مستقل می گیرند. ‌بنابرین‏ به منظور جلوگیری از خروج افراد کارآفرین و توانمند از سازمان، توجه به کارآفرینی سازمانی و فراهم آوردن بستری مناسب برای آن در استراتژی شرکت ها شدیداًً مورد تأکید و توجه قرار می گیرند. (ناندریکر^[۳۷]، ۲۰۰۳)

به هر حال برای دستیابی به نوآوری و رشد، حفظ یا استقرار روحیه کارآفرینی در یک سازمان مهم باشد. روحیه کارآفرینی می‌تواند مزیت رقابتی ارزشمندی باشد بویژه برای شرکت هایی که از منابع انسانی توانمندی برخوردار بوده و توانایی تشویق و گسترش آن را در سازمان دارند. گسترش این روحیه در سازمان مستلزم آن است که سازمان ها استقلال و آزادی لازم را به کارآفرینان واگذار کنند. از طریق توسعه روحیه کارآفرینی در درون سازمان که کارآفرینی سازمانی نامیده می شود می توان بر موانع موجود بر سر راه انعطاف پذیری، رشد و نوآوری فائق آمد. به طور کلی مهم ترین عواملی که باعث افزایش توجه به کارآفرینی سازمانی شده انواع فشارهای اجتماعی، فرهنگی و رقابت است. (پیترز و هیسریچ، ۲۰۰۲)

۲-۲-۱۱- ضرورت و اهمیت کارآفرینی سازمانی :

جهان امروز بی تردید از ویژگی های خاصی برخوردار است که عمده ترین آن ها عبارتند از: تغییرات و تحولات سریع، پیچیدگی فزاینده و رقابت روز افزون. سازمان های امروزی در محیطی پویا، پرابهام و متحول فعالیت می‌کنند. یکی از بارزترین ویژگی های عصر حاضر تغییرات و تحولات شگرف و مداومی است که در طرز تفکر، ایدئولوژی، ارزش های اجتماعی، روش های انجام کار و بسیاری از پدیده‌های دیگر زندگی به چشم می‌خورد. سرعت این تغییرات به گونه ای است که نمی توان منحنی تغییر را در بعد زمان ترسیم کرد، زیرا پیشرفت و تحول با شتابی بیشتر از سرعت ترسیم منحنی به وقوع می پیوندد. به عبارت دیگر، تنها چیزی که در این جهان ثابت است، تغییر و تحول است. کثرت تغییراتی که سازمان ها با آن مواجه اند از چنان فشار و نیرویی برخوردار است که در دنیای مشتری گرای و رقابت افزای کنونی هر نوع مقاومتی را در هم کوبیده و همه را با خود به جلو می‌برد. وسعت و تنوع تغییراتی که بر پیکره ی سازمان‌های امروزی وارد می‌آید به قدری زیاد است که برای آن ها چاره ای جز انطباق و ‌پاسخ‌گویی‌ ‌به این تغییرات وجود ندارد. از سویی دیگر سرعت نوآوری و ارائه محصولات جدید به قدری افزایش یافته که تغییزات و ابتکارات به امری عادی در بازار تبدیل شده است و آنچه که شرکت ها به عنوان مزیت رقابتی در مقابل سایر رقبا برای خود در نظر می گیرند به سرعت توسط دیگران تقلید شده و از اهمیت آن کاسته
می شود. این موارد باعث شده تا حیات شرکت ها هرچه بیشتر در معرض خطر قرار گیرد و یافتن راه چاره به عنوان دغدغه فکری همیشگی برای مدیران شرکت ها مطرح شود. آنان باید تلاش کنند تا بیش از دیگران محصول یا خدمات مورد نظر مشتری خود را با تمام ویژگی های درخواستی او تولید و عرضه نمایند و به طور پیوسته با ترکیب جدیدی از منابع موجود خود مزایای رقابتی جدیدی را فراهم آورند. از این رو است که اهمیت نیروی انسانی خلاق و نوآور و به عبارتی دیگر کارآفرینان سازمانی در شرکت ها برجسته تر می شود. تنها با وجود

چنین افرادی یک شرکت قادر است به نوآوری ها دست یابد و در عرصه ی رقابت دوام آورده و در نهایت به عنوان یک شرکت پیشرو و کارآفرین معرفی گردد. (هادیزاده مقدم، فیل آبادی، ۱۳۸۴)

۲-۲-۱۲- محیط مناسب برای کارآفرینی سازمانی (محیط کارآفرینی درون سازمانی) :

اول، اینکه در ایجاد فضای کارآفرینی درون سازمانی عوامل مشخص و رهنمودهایی ویژه باید اعمال شوند. از آنجا که تحقیقات و توسعه ی منابع، کلید موفقیت در ایده های محصولات جدید است سازمان باید بر اساس برتری فناوری صنعتی کار کند و به جای خشکاندن ایده های نو آن ها را تشویق و حمایت کند. مثل آنچه به دفعات در شرکت هایی که نیازمند منافع فوری برای سرمایه گذاری و حجم بالای فروش اند روی می‌دهد.

دوم، اینکه تجربه یا همان آزمون و خطا مورد تشویق قرار می‌گیرد. معمولاً تولیدات یا خدمات جدید و موفق به شکل کامل و رشد یافته ظاهر نمی شوند، بلکه تکامل می‌یابند. سازمانی که می‌خواهد روح کارآفرینانه درون سازمانی ایجاد کند باید محیطی فراهم آورد که در آن اشتباه و ناکامی ها در راه توسعه و رشد تولیدات نوآورانه جدید مجاز شناخته شود اگرچه این مطلب با کار ایجاد شده و سیستم ترفیع سازمانی سنتی در تضاد است. سیستمی که در آن فرصت شکست در سازمان منظور نشده است در موارد نادری آن هم اگر باشد، فعالیت کارآفرینانه درون سازمانی شرکتی توسعه خواهد یافت. تقریباً هر کارآفرینی تجربه ی حداقل یک شکست را در راه ایجاد یک فعالیت کارآفرینانه موفق داشته است.

سوم، اینکه سازمان باید مطمئن شود در راه آفرینش و توسعه ی کالای جدید هیچگونه مانع اولیه ای بر سر راه ایجاد فرصت وجود ندارد. اغلب در سازمان حوزه های گوناگونی مورد حمایت قرار می گیرند و تلاش هایی را که کارآفرینان بالقوه درون سازمانی برای ایجاد فعالیت های کارآفرینانه نوپا انجام می‌دهند ناکام می‌گذارند.

چهارم، اینکه منابع شرکت باید مهیا و سهل الوصول باشد. یک کارآفرین درون سازمانی می گفت: «اگر شرکت واقعاً می‌خواهد که من وقت، تلاش و ریسک های شغلی را برای ایجاد فعالیت کارآفرینانه نوپا صرف کنم، باید پول و منابع انسانی آن را نیز فراهم سازد». اغلب اوقات اندک بودجه ای فراهم می‌آید آن هم برای حل مشکلاتی که اثر آنی بر میزان سودآوری دارد نه برای خلق چیزی جدید. شرکت هایی مثل زیراکس و ای تی اند تی، با پی بردن ‌به این مشکل حوزه هایی مجزا در سرمایه گذاری ایجاد کرده‌اند تا فعالیت های کارآفرینانه نوپای داخلی را تأمین مالی کنند.

۱۰-‌همچنین، پژوهش‌های اخیر نشان داده است که یادگیری خودتنظیمی ممکن است یک کلید ساختاری و مهم در تشریح اهمال‌کاری باشد با در نظر گرفتن اینکه دانش مهارت‌های خودتنظیمی مهم است،اعتماد در استفاده و به کارگیری این مهارت‌ها یک عامل مهم در شروع و اتمام وظایف، تلقی می‌گردد( کلاسن، ۲۰۰۹).

۱۱-‌(سولومون و راث بلوم،۱۹۸۴؛ تاکمن و سکستون،۱۹۸۹؛ به‌نقل از لی، ۲۰۰۵؛ استراند، ۲۰۰۹)و برخی دیگر اهمال‌کاری را نتیجه شکست در خودتنظیمی بیان کرده‌اند)رساریو و همکاران،۲۰۰۹؛ استیل،۲۰۰۷) در همین راستا، تن و همکاران، به‌نقل از لـو، ۲۰۱۰) از مطالعه بر روی دانش‌آموزان سنگاپوری دریافتند که دانش‌آموزانی که خودشان را در تنظیم و سازماندهی یادگیریشان توانا ادراک می‌کنند، از سایر دانش‌آموزان کمتر دچار اهمال‌کاری می‌شوند.

۱۲-‌در پژوهشی که فولاد چنگ و لطیفیان(۱۳۸۰) با هدف بررسی تاثیر علی خودتنظیمی تحصیلی توسط والدین بر خودتنظیمی تحصیلی و پیشرفت درسی دانش‌آموزان انجام دادند، ‌به این نتیجه رسیدند که خودتنظیمی والدین بر خودتنظیمی تحصیلی دانش‌آموزان و نیز تاثیر مستقیم خودتنظیمی دانش‌آموزان بر پیشرفت درسی آنان است؛ همچنین، ارائه خودتنظیمی توسط والدین از راه تاثیر بر خودتنظیمی دانش آموزان به طور معناداری پیشرفت درسی را تبیین می‌کند.

۱۳-‌پژوهشی با هدف بررسی رابطه بین باورهای انگیزشی(خودکارآمدی،ارزش گذاری درونی و اضطراب امتحان) و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی(راهبردهای شناختی و خودتنظیمی) با عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان دوره متوسطه شهر اصفهان انجام شد. نتایج نشان دادند که خودتنظیمی، خودکارآمدی و اضطراب امتحان بهترین پیش‌بینی‌کنندگان عملکرد تحصیلی می‌باشد(کجباف، مولوی و شیرازی، ۱۳۸۲).

۱۴-‌جوکار،(۱۳۸۴) نیز در پژوهشی باعنوان “بررسی رابطه هدف‌گرایی و خودتنظیمی در دانشجویان رشته‌های مختلف تحصیلی در دانشگاه شیراز”،رابطه انواع هدف گرایی(تبحری، عملکردی، پرهیز از شکست) را با ابعاد مختلف خودتنظیمی(شناخت، فراشناخت و انگیزش) مورد بررسی قرار داد. نتایج این پژوهش نشان داد که هدف‌گرایی تبحری ابعاد فراشناخت و شناخت را بگونه مثبت و بعد انگیزش را به صورت منفی پیش‌بینی می‌کند. هدف‌گرایی عملکردی، تنها در بعد انگیزش نقـش پیش‌بینی‌کنندگی داشت. هدف پرهیز از شکست نیز در تمامی ابعاد پیش‌بینی‌کننده منفی بود.

۱۵- ‌در پژوهشی دیگر، تاثیر آموزش مهارت‌های خودتنظیمی بر کارکرد تحصیلی دانش‌آموزان بررسی شد.بدین منظور۲۸۰ دانش‌آموز سال اول دبیرستان به صورت تصادفی در چهار گروه گواه، آموزش مستقیم، یادگیری همکارانه و یادگیری مستقل جای گرفتند. نتایج نشان داد که گروه یادگیری مستقل بالاترین و گروه گواه پایین‌ترین نمره را در مقیاس‌های خودتنظیمی به دست آوردند.از دیدگاه کارکرد تحصیلی نیز در درس علوم زیستی، میانگین نمره‌های گروه یادگیری مستقل بگونه‌ای معنادار از سه گروه دیگر بالاتر بود. به طور کلی، یافته ها نشان دهنده تاثیر بیشتر روش یادگیری مستقل در پیامدهای مثبت تحصیلی، یعنی خودتنظیمی و کارکرد تحصیلی در درس علوم زیستی بود(رضویه، لطیفیان و فولادچنگ، ۱۳۸۵).

۱۶- ‌سبحانی نژاد و عابدی،(۱۳۸۵) در پژوهشی تحت عنوان “بررسی رابطه بین راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و انگیزه پیشرفت دانش‌آموزان دوره متوسطه شهر اصفهان با عملکرد تحصیلی آنان در درس ریاضی” نشان دادند که بین راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و انگیزش پیشرفت دانش‌آموزان رابطه معناداری وجود دارد؛ بعـلاوه، سهم نسبی انگیزش پیشرفت و راهبردهای یادگیری خودتظیمی در تبیین عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان در درس ریاضی به ترتیب ۲۰٪ و ۱۸٪ می‌باشد.

۱۷-‌ در پژوهشی،باعنوان “رابطه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و باورهای انگیزشی با پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان” یافته های حاصل ازاین پژوهش حاکی از آن بود که راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با پیشرفت تحصیلی رابطه دارد و همه مؤلفه‌های یادگیری خودتنظیمی توانایی پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی را داشتند(محمد امینی، ۱۳۸۷).

۱۸- ‌در پژوهش سیمیاریان،(۱۳۸۸) که به منظور بررسی تاثیر آموزش خودکنترلی بر اهمال‌کاری و خودتنظیمی تحصیلی نوجوانان دختر شهر تهران انجام شد، نتایج حاکی از آن بود که آموزش خودکنترلی بر افزایش خودتنظیمی و کاهش اهمال‌کاری در گروه آزمایش به طور معناداری مؤثر بوده است.

۱۹- ‌منصوریان، بهروزی و شهنی ییلاق(۱۳۸۸) پژوهشی را با موضوع” بررسی رابطه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و راهبردهای انگیزشی برای یادگیری با تعلل و عملکرد تحصیلی در دانش‌آموزان سال اول دبیرستان شهرستان بوشهر” صورت دادند. طبق نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون، از میان راهبردهای یادگیری خودتنظیمی به عنوان متغیر پیش بین عملکرد تحصیلی، تنها راهبرد خودپیامدی پیش‌بینی‌کننده عملکرد تحصیلی است؛ همچنین، از میان راهبردهای یادگیری خودتنظیم به عنوان متغیرهای پیش‌بین تعلل، به‌ترتیب راهبردهای یادگیری مرور نکته ها،خودارزشیابی، خود پیامدی و مرور متن کتابها، پیش‌بینی کننده های تعلل هستند.

۲۰- در پژوهشی دیگر که به منظور بررسی” آموزش هوش‌هیجانی و اثر بخشی آن بر کاهش پرخاشگری نوجوانان پرخاشجوی” برنامه آموزش هوش‌هیجانی بر کاهش خشم و مؤلفه‌‌های آن شامل ناکامی، پرخاشگری بدنی، ارتباط با همسالان، تاثیر مثبت و معناداری دارد.از این نقطه نظر،اخیراً مداخله‌هایی برای بهبود و ارتقاء هوش‌هیجانی بخصوص برای کودکان، نوجوانان، مدیران که مشکلات عاطفی دارند طراحی شده (میتوس، زیدنر و روبرتس، ۲۰۰۲)،اما این برنامه ها کمتر به پیشگیری و درمان پرخاشگری و اثراتی که برقربانیان دارد.پرداخته‌اند.(اسپلاج و سوارر، ۲۰۰۴، پاور، ۲۰۰۷، و ارجاس و دیگران، ۲۰۰۶)

۲۱- در پژوهشی آندرسون،(۱۹۸۷) نشان داد که متغیرهای جنسیت، قومیت، تحصیلات پدر، درگیری تحصیلی والدین، احساس تنیدگی برای پیشرفت و مفهوم خود پیش‌بینی‌های مناسبی برای پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان هستند.

۲۲- مائو ،(۱۹۹۷)رابطه تاثیر والدین را برپیشرفت تحصیلی دانش اموزان مهاجرین و آمریکا بررسی کرد منظور پژوهشگر از تاثیر والدین عبارت از انتظارات والدین و درگیری تحصیلی والدین است. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین دو گروه مهاجرین و ‌آمریکایی‌ها در زمینه اثر والدین وجود دارد و به‌عبارت دیگر مهاجرین زمان بیشتری را صرف تحصیل و انجام تکلیف درسی دانش‌آموزان می‌کردند.

۲۳- تواتوین و همکاران (۲۰۰۲) در پژوهش با کنترل هوش، وضعیت اجتماعی -اقتصادی، انگیزشی، نوع مدرسه رابطه میزان انجام تکالیف در منزل را با پیشرفت تحصیلی در ریاضیات بررسی کردند آن ها نشان دادن که فراوانی انجام تکلیف رابط مثبتی با کسب نمرات بالاتر در درس ریاضی دارد آن ها اضافه می‌کنند که طولانی بودن زمان انجام تکلیف رابطه منفی با پیشرفت تحصیلی دارد.

۲۶-۲ یافته ­های پژوهشی داخلی و خارجی در خصوص موضوع

در این قسمت ابتدا پژوهش­هایی عنوان خواهد شد که در آن­ها طرح­واره درمانی موجب کاهش فعالیت طرح­واره­های ناسازگار اولیه شده است و سپس پژوهش­هایی که به بررسی طرح­واره درمانی و رضایت زناشویی پرداخته­اند، مرور خواهد شد.

هنرپروران، نظیری و محمدنژاد (۱۳۸۹) در پژوهشی با عنوان اثربخشی رویکرد طرح­واره درمانی به شیوه گروهی بر تعدیل طرح­واره­های ناسازگار اولیه در زنان افسرده سال ۱۳۸۸ که بر روی ۲۰ زن افسرده که به شیوه تصادفی انتخاب شده بودند، ‌به این نتیجه دست یافتند که طرح­واره درمانی به شیوه گروهی در کاهش طرح­واره­های ناسازگار حوزه ­های بریدگی و طرد، دیگر جهت­مندی و گوش به زنگی بیش از حد به­گونه ­ای معنادار مؤثر بود.

همچنین کاملی، قنبری­هاشم­آبادی و محمدیان­شعرباف (۱۳۹۰) در پژوهش خود با عنوان بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی متمرکز بر طرح­واره بر تعدیل طرح­واره­های ناسازگار اولیه در دختران نوجوان بی­سرپرست و بدسرپرست ‌به این نتیجه دست یافتند که گروه درمانی شناختی متمرکز بر طرح­واره تأثیر معناداری بر تعدیل طرح­واره­های بازداری هیجانی، خود تحول نیافته، وابستگی، نقص، محرومیت هیجانی، استحقاق، خودکنترلی ناکافی، بی ­اعتمادی، اطاعت، انزوای اجتماعی، فداکاری و آسیب پذیری نسبت به ضرر یا بیماری داشته است.

همین­طور در پژوهشی با عنوان مقایسه اثربخشی تکنیک­های شناختی و هیجانی طرح­واره درمانی بر کاهش طرح­واره­های ناسازگار اولیه افراد افسرده که توسط دارابی، برجعلی و اعظمی (۱۳۹۳) بر روی ۴۳ نفر از افراد افسرده انجام شد ‌به این نتیجه دست یافت که نمره کلی طرح­واره­های ناسازگار همه بیماران در دو گروه پس از پایان مداخله کاهش پیدا کرد و این حاکی از اثربخشی طرح­واره درمانی بر کاهش فعالیت طرح­واره­های ناسازگار است.

همچنین مکوندحسینی، رضایی و عزالدین (۱۳۹۳) در پژوهش خود با عنوان اثربخشی گروه درمانی شناختی متمرکز بر طرح­واره بر تعدیل طرح­واره­های ناسازگار اولیه نوجوانان بی­سرپرست و بدسرپرست ‌به این نتیجه دست یافتند که گروه درمانی شناختی متمرکز بر طرح­واره در طی ۱۲ جلسه تنها توانست فعالیت طرح­واره­های بازداری هیجانی، خود تحول نیافته ، و استحقاق/ بزرگ­منشی را کاهش دهد.

هاتفی­پور، محمدیان­شعرباف، فریدحسینی و مشهدی (۱۳۹۳) نیز در پژوهش خود با عنوان ‌به این نتیجه دست یافتند که طرح­واره درمانی گروهی موجب بهبود سازگاری اجتماعی و تعدیل فعالیت طرح­واره­های بازداری هیجانی، استحقاق/ بزرگ­منشی، اطاعت، بی ­اعتمادی/ بدرفتاری، نقص/ شرم و وابستگی/ بی­کفایتی می­ شود. همچنین علائم بیماری در مردان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی نیز کاهش پیدا کرد.

در پژوهش دیگری با عنوان اثربخشی و تداوم طرج­واره درمانی به شیوه گروهی در درمان دانشجویان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی که توسط صفاری­نیا، زارع، کرمی و سلگی (۱۳۹۳) بر روی ۳۵ نفر از دانشجویان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی مراجعه­کننده به مراکز مشاوره دانشگاه ­های کرمانشاه انجام شد ‌به این نتیجه دست یافت که طرح­واره­های محرومیت هیجانی، بی ­اعتمادی/ بدرفتاری، بازداری هیجانی، انزوای اجتماعی، شرم/ نقص و اطاعت که پیش از آموزش وضعیت نامناسبی داشتند، پس از آموزش تغییر یافتند.

در نهایت پژوهش موسوی­اصل موسوی­سادات (۱۳۹۲) با عنوان اثربخشی طرح­واره درمانی در کاهش شدت فعالیت طرح­واره­های ناسازگار اولیه جانبازان مرد مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه، ۳ جانباز مرد مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد نمرات پرسشنامه طرح­واره یانگ در همه بیماران در طول پروتکل طرح­واره درمانی کاهش محسوسی داشته است. در آزمودنی اول به غیر از طرح­واره­های انزوای اجتماعی، معیارهای سرسختانه و استحقاق، سایر طرح­واره­های ناسازگار اولیه کاهش فعالیت داشتند. در آزمودنی دوم و سوم همه طرح­واره­های ناسازگار اولیه در فرایند درمان کاهش فعالیت داشتند .همچنین نتایج نشان داد که هرسه آزمودنی در حوزه ­های طرد و بریدگی، خودگردانی و عملکرد مختل، محدودیت­های مختل، دیگرجهت­مندی و گوش به زنگی بیش از حد روند رو به بهبودی را طی نمودند که این با نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر همسو است که آموزش طرح­واره­ها موجب کاهش فعالیت آن­ها در آزمودنی­ها می­ شود.

در این قسمت به بحث ‌در مورد پژوهش­هایی پرداخته خواهد شد که در ارتباط با زوج درمانی با هدف افزایش رضایت زناشویی انجام ‌گرفته‌اند. تحقیقات بسیاری با هدف سودمندی رویکردهای زوج­درمانی بر ابعاد مختلف ارتباط زناشویی انجام گرفته است. همانند پژوهشی با عنوان بررسی تأثیر برنامه بهبودبخشی ارتباط بر رضایت زناشویی زوجین هر دو شاغل که ‌به این نتیجه دست یافت که برنامه بهبودبخشی ارتباط به­ طور معناداری، رضایت زناشویی کلی و همه ابعاد آن را بهبود بخشیده است. برنامه بهبودبخشی ارتباط، برنامه­ای آموزشی است که هم جهت پیشگیری از مشکلات زناشویی و هم برای درمان آن­ها استفاده می­ شود. این برنامه به زوجینی هم که در زندگی خود مشکلی ندارند کمک می­ کند تا بیشتر از یکدیگر لذت ببرند (نظری و نوابی­نژاد، ۱۳۸۴).

همچنین اثربخشی آموزش مهارت­ های ارتباطی پیش از ازدواج بر افزایش رضایت زناشویی پس از ازدواج در پژوهش جعفری (۱۳۸۸)، مورد بررسی قرار گرفت که یافته ­های پژوهش حاکی از اثر بخشی آموزش مهارت­ های ارتباطی در افزایش رضایت زناشویی زوجین بود. در همین راستا، صبحی­قراملکی، پارسامنش و رضایی (۱۳۹۰) در پژوهشی با عنوان اثربخشی آموزش خانواده بر رضایت زناشویی دریافتند که آموزش مهارت­ های زندگی، میزان رضایت زناشویی و جنسی را در گروه آزمایش به­ طور معناداری افزایش می­دهد.

طی چند سال اخیر در ایران و دهه­های اخیر در خارج از ایران نیز چند پژوهش به بررسی اثربخشی رویکرد طرح­واره درمانی بر رضایت زناشویی زوجین پرداخته­اند ازجمله:

یوسفی (۲۰۱۲)، در پژوهشی با هدف مقایسه اثربخشی دو رویکرد خانواده­درمانی مبتنی بر طرح­واره درمانی و نظام عاطفی بوئن بر طرح­واره­های ناسازگار اولیه در مراجعان متقاضی طلاق شهر سقز دریافت که خانواده­درمانی مبتنی بر نظام عاطفی بوئن و طرح­واره درمانی، تقریبا تأثیر یکسانی بر کاهش طرح­واره­های ناسازگار اولیه بریدگی و طرد، خودگردانی و عملکرد مختل، محدودیت­های مختل، دیگرجهت­مندی و گوش به زنگی گروه­ ها داشته اند. این پژوهش بر روی ۶۶ مراجع متقاضی طلاق به مراکز مشاوره­ای شهرستان سقز انجام شده است.

۳-۴-۳-۳- اقدامات تروریستی در مقررات ایران

علت خاموشی حقوق کیفری ایران در پیوند با تروریسم، عدم رواج و شیوع واژه ی تروریسم در مقررات داخلی و بین‌المللی بود و از سیزده سندی که ‌در مورد تروریسم به تصویب رسیده است سندهای اولیه که ایران معمولأ عضو آن ها می‌باشد، به روشنی به تروریسم، تعریف، مصداق ها و شرایط آن ها نمی پردازند. ایران تاکنون به شش کنوانسیون پیوسته که چهار مورد آن پیش از انقلاب و دو مورد آن پس از انقلاب بوده است.

هیچ یک از کنوانسیون هایی که ایران به آن ها پیوسته، به طور مستقیم نامی از تروریسم نبرده و یا اینکه تعریفی از تروریسم پیشنهاد نکرده اند. کنوانسیون هایی که هم اینک در زمره ی قانون های ایران به شمار می‌آید، عبارتند از: قانون الحاق دولت ایران به قرارداد بین‌المللی جلوگیری از تصرف غیرقانونی هواپیما مصوب ۲۷/۹/۱۳۵۲، قانون الحاق دولت اهنشاهی ایران به کنوانسیون جلوگیری از اعمال غیرقانونی علیه امنیت هواپیمایی کشوری مصوب ۷/۳/۱۳۵۳، قانون الحاق دولت شاهنشاهی به کنوانسیون توکیو راجع به جرایم و برخی از اعمال ارتکابی دیگر در هواپیما مصوب ۲۱/۲/۱۳۵۵، قانون مرتبط به کنوانسیون راجع به جلوگیری و مجازات جرایم علیه اشخاص مورد حمایت بین‌المللی من جمله مأمورین سیاسی مصوب ۲۶/۲/۱۳۵۷، قانون تصویب پروتکل جلوگیری از اعمال غیرقانونی خشونت آمیز در فرودگاههایی که در خدمت هواپیمایی کشوری بین‌المللی می‌باشد، مصوب ۲۶/۲/۱۳۷۹، قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون بین‌المللی علیه گروگانگیری مصوب ۳/۳/۱۳۸۵، در مقررات پس از انقلاب و پیرو اقدام های خشونت آمیز گروه ها و دولت های مخالف نظام، واژه ی تروریسم و واژه های هم خانواده چندین بار به کار برده شده است، بدون آنکه مقرره یا قانونی درصدد تعریف اقدامات تروریستی و رکن های تشکیل دهنده و مصداق های آن برآید. در آیین نامه دادگاه ها و دادسراهای انقلاب مصوب شورای انقلاب در خرداد ۱۳۵۸، نخستین بار در پس از انقلاب واژه ی ترور به کار رفت که بر پایه ی این مقرره (آیین نامه؟) “ترور به منظور مقابله با نظام” در شایستگی دادگاه انقلاب قرار گرفت. این واژه به همراه “تخریب مؤسسات” در بند ۳ ماده ۵ قانون تشکیل دادگاه های عمومی و انقلاب مصوب ۱۳۷۳ به عنوان یکی از جهت های شایستگی دادگاه انقلاب پیش‌بینی شد. در سال ۱۳۶۸ قانون تشدید مقابله با اقدامات تروریستی دولت آمریکا در قالب ماده واحده به تصویب رسید که قانون‌گذار باز هم به واژه ی اقدامات تروریستی بدون آوردن تعریف یا پاره های تشکیل دهنده ی آن بسنده کرد. طبق این قانون، “به منظور مقابله به مثل در برابر اقدامات دولت آمریکا رئیس جمهور مؤظف است جهت دستگیری و مجازات آمریکایی ها و عوامل مستقیم و غیر مستقیم آن ها در محاکم قضایی ایران محکوم شده اند اقدامات لازم به عمل آورند.

تبصره ۱: کلیه ی کشورهایی که مستقیم یا غیر مستقیم با آمریکا در ربودن اتباع ایرانی و یا توطئه علیه جان آن ها همکاری نمایند مشمول این ماده واحده می‌باشند.

تبصره ۲ : اتباع و عوامل آمریکا و کشورهایی که با آمریکا در آدم ربائی و توطئه علیه جان اتباع ایرانی و منافع جمهوری اسلامی ایران همکاری نمایند در دادگاه های داخل کشور بر مبنای قضای اسلامی محاکمه خواهند شد.

تبصره ۳: این قانون از تاریخ تصویب تا زمانی که رئیس جمهور آمریکا اختیار انجام اقدامات ضد انسانی را علیه جان و منافع اتباع ایرانی دارا باشد و نسبت به لغو مجوز رسمی اقدام ننماید معتبر و لازم الاجرا می‌باشد.”

غیر از قانون های بالا، تروریسم یا ترور در قانون های پراکنده دیگر جای پای دارد. برای نمونه بر پایه ی بند ۲ ماده ۴ قانون نیروی انتظامی یکی از مأموریت ها و وظایف نیروی انتظلامی جمهوری اسلامی ایران عبارت است از: “مقابله و مبارزه قاطع و مستمر با هر گونه خرابکاری، تروریسم، شورش و عوامل و حرکت هایی که مخل امنیت کشور باشد، با همکاری وزارت اطلاعات.” همینطور طبق بند ۴ ماده ۳ قانون به کارگیری سلاح توسط مأمورین نیروهای مسلح در موارد ضروری مصوب ۱۳۷۳ یکی از موردهایی که مأمورین انتظامی حق به کارگیری سلاح را دارند جایی است که «برای دستگیری سارق و قاطع الطریق و کسی که اقدام به ترور و یا تخریب و یا انفجار نموده و در حال فرار باشد، لازم باشد» و نیز بر پایه ی بند ۸ ماده ی گفته شده به کارگیری جنگ افزار در جایی که «برای حفظ اماکن طبقه بندی شده بویژه اماکن حیاتی و حساس در مقابل هر گونه هجوم و حمله جهت ترور، تخریب، آتش سوزی، غارت اسناد و اموال، گروگان گیری و اشغال.» بایسته باشد نیز روا دانسته شده است.

مبارزه با تروریسم یا پیشگیری از آن در قانون های مرتبط با توافق نامه های دو جانبه ایران با سایر کشورها با روشنی بیشتری آمده است. طبق قانون موافقتنامه امنیتی، انتظامی و مبارزه با مواد مخدر بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری یونان که از این پس طرف های متعاهد خوانده می‌شوند، با احترام به موافقتنامه های بین‌المللی و قوانین لازم الاجرا در دو کشور و با در نظر گرفتن تعهدات دو کشور در موافقتنامه های پذیرفته شده دو جانبه و چند جانبه با کشورهای ثالث، در زمینه‌های مختلف امنیتی و انتظامی توافق نموده اند که طبق بند الف ماده یک، یکی از این موارد همکاری در مقابله با تروریسم بین‌المللی و دیگر اعمال جنایی که ماهیت تروریستی دارند، است.

بر اساس قانون موافقتنامه همکاری های امنیتی میان جمهوری اسلامی ایران و پادشاهی عربستان سعودی مصوب ۱۷/۴/۱۳۸۰ مجلس شورای اسلامی دو دولت ایران و عربستان با عنایت به روابط برادرانه اسلامی و دوستانه دو کشور و اهمیت مسائل امنیتی، با اعتقاد به لزوم برقراری همکاری های امنیتی متقابل و درک فوائد آن، با آگاهی از نقش مؤثر دو کشور در تحکیم امنیت و ثبات منطقه، با در نظر داشتن مقررات و تعهدات بین‌المللی ناظر بر چنین همکاری هائی، بر مبنای اراده خلل ناپذیر خود مبنی بر احترام متقابل، حسن همجواری و عدم دخالت در امور داخلی یکدیگر و با احترام به حق حاکمیت ملی، تمامیت ارضی، قوانین و مقررات ملی و تعهدات بین‌المللی طرف های متعاهد، در چهارچوب صلاحیت وزارتین کشور در زمینه‌های گوناگونی توافق کردند که یکی از آن ها، همکاری های امنیتی است.

بر پایه ماده یک طرف های متعاهد در راستای تأمین امنیت و مقابله مؤثر با کلیه ی جرایم، به ویژه جرائم سازمان یافته و تروریسم، با انجام اقدامات شناسائی، پیشگیری و کشف جرائم و مبارزه با آن ها در زمینه‌های مربوطه همکاری خواهند کرد^[۱۰۰].

1. 1. دهخدا، علی اکبر ، منبع پیشین، جلد۵، صفحه ۶۸۱۷ ↑

1. 1. جعفری لنگرودی، محمّد جعفر; وسیط در ترمینولوژی حقوق،تهران ، کتابخانه گنج دانش ، ۱۳۸۹، صص ۲۱۲-۲۱۳ ↑

   

1. 1. probation ↑

1. 1. WALLACE، Harvey، ROBERSON ، Cliff؛Principles of Criminal Law ، Pearson Education ، Boston، ۲۰۰۸ ، p.348 ↑

1. 1. John Augustus ↑

1. 1. PETERSILIA ٬ John٬ probation in the united states٬American Probation and Parole Association، New York٬ ۱۹۹۸ ٬p.32 ↑

1. 1. U.S comptroller General office ↑

1. 1. TONRY٬ Michael٬The hand book of crimes and punishment ،oxford university press،۱۹۹۸ ٬p.565 ↑

1. 1. ۱۸ U.S. Code § ۳۵۶۱ – Sentence of probation ↑

1. 1. Intensive probation supervision ↑

1. 1. Maximum probation supervision ↑

1. 1. Medium probation supervision ↑

1. 1. Minimum probation supervision ↑

1. 1. Ibid،p.579 ↑

1. 1. SHERMAN،Lawrence W. and others،Ibid،p.9 ↑

1. 1. ۱۸ U.S. Code § ۳۵۶۱ – Sentence of probation ↑

1. 1. PETERSILIA٬John٬Ibid٬p.39 ↑

1. 1. ۱۸ U.S. Code § ۳۵۶۱ – Sentence of probation ↑

1. 1. ABADINSKY٬ Howard ٬ probation and Parole: Theory and Practice, Pearson Education Inc٬ ۲۰۰۹٬ p.33 ↑

1. 1. ۱۸ U.S. Code § ۳۵۸۳ – Inclusion of a term of supervised release after imprisonment

      ↑

1. 1. ۱۸ U.S. Code § ۳۵۸۳ – Inclusion of a term of supervised release after imprisonment ↑

1. 1. PETERSILIA٬John٬Ibid٬p.30 ↑

1. 1. SHERMAN،Lawrence W. and others،Ibid ↑

1. 1. RHODES، William، and Others؛ Recidivism of Offenders on Federal Community supervision، Bureau of Justice statistics and Office of Probation and Pretrial Service،۲۰۱۲،p.1 ↑

1. 1. MATTHEWS،Roger and Peter Francis؛Prisons2000-An International Perspective on the Current State and future of Imprisonment،St.Martin’s Press،۱۹۹۶،p.34↑

1. 1. شامبیاتی٬ هوشنگ٬حقوق جزای عمومی،جلد سوم ، تهران ، انتشارات مجد،۱۳۹۲٬،چاپ اول، ص ۱۰۱ ↑

1. 1. عمید٬ حسن٬ فرهنگ عمید،تهران، انتشارات امیر کبیر،۱۳۸۶،جلد۲، صفحه ۱۸۱۳ ↑

1. 1. جعفریان٬ سیّد حسن٬ جایگاه ضبط و مصادره اموال در حقوق ایران٬ مجله دادرسی٬شماره ۸۷٬مرداد و شهریور ۱۳۹۰٬صفحه ۴۰ ↑

1. 1. فرسیو٬ ضیاء; ضیط اموال اشخاص و مجوز قانونی آن ٬مهنامه قضایی ٬ مرداد ۱۳۴۸ ٬شماره ۴۱٬ ص۵ ↑

1. 1. صلاحی٬ جاوید; کیفر شناسی،تهران ، انتشارات میزان،۱۳۹۲،٬صص۱۶۲و۱۶۳ ↑

1. 1. همان ↑

1. 1. ۱۸ U.S. Code § ۳۵۷۱-sentence of fine ↑

1. 1. Compendium of Federal Justice Statistics٬ Report of Bureau of Justice statistics٬ ۱۹۹۸٬ p.60 ↑

1. 1. 1. اسماعیلی٬محمّد;بازداشت بدهکار برای محکومیت های مالی و مقایسه آن با نظام های حقوقی دیگر٬ پایان نامه جهت دریافت درجه کارشناسی ارشد گرایش حقوق خصوصی٬دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی٬۱۳۹۰٬ص۱۲ ↑

   

1. 1. ۱۸ U.S. Code § ۳۶۱۳ – Civil remedies for satisfaction of an unpaid fine and 21 U.S. Code § ۸۵۵ – Alternative fine ↑

1. 1. ۴۹ CFR 107.336 – Limitation on fines and penalties ↑

1. 1. WINTERFIELD٬ Laura A. ٬ The Staten Island Day-Fine Project٬ National Institute of Justice٬۱۹۹۲، p.1 ↑

1. 1. ۱۸ U.S. Code § ۳۵۷۲ – Imposition of a sentence of fine and related matters-section d

      ↑

1. 1. ۱۸ U.S. Code § ۳۶۱۳ – Civil remedies for satisfaction of an unpaid fine and 18 U.S. Code § ۳۶۱۴ – Resentencing upon failure to pay a fine or restitution

      ↑

1. 1. Ibid ↑

1. 1. ۱۸ U.S. Code § ۳۵۷۲ – Imposition of a sentence of fine and related matters- section f

      ↑

1. 1. Day fines ↑

1. 1. National Institute of Justice ↑

1. 1. TURNER٬ Susan ٬Day fines in four jurisdictions٬ RAND Institution،۱۹۹۶،p.xlii ↑

1. 1. WINTERFIELD٬ Laura L٬ Ibid٬ p.2 ↑

1. 1. Ibid ↑

1. 1. ۲۸U.S.Code§۲۰۰۷- Imprisonment for Debt ↑

1. 1. ۱۸ U.S. Code § ۳۶۱۴ – Resentencing upon failure to pay a fine or restitution

      ↑

1. 1. Ibid ↑

1. 1. Asset forfeiture or confiscation ↑

1. 1. WELD٬Jean.B;Forfeiture Laws and Procedures in the United States of America، ۱۴۹TH Internatinal Training Course-Rsource Material Serie٬no.83٬London٬۲۰۱۱، p.19 ↑

1. 1. WEBER، Richard؛Guide to Equitable Sharing for State and Local Law Enforcment Agencies، U.S Department of Justice- Criminal Devision- Asset Forfeiture and Money Laundering Section،۲۰۰۹،p.8 ↑

1. 1. The Money Laundering Act1986 ↑

1. 1. Civil Asset Forfeiture Act 2000 ↑

1. 1. B. WELD ٬Jean٬ Ibid، p.18 ↑

1. 1. Rule 32.2 of Federal Rules of criminal procedure-Criminal Forfeiture

      ↑

1. 1. Ancillary Proceeding ↑

1. 1. برای اطّلاعات بیشتر ر.ک:Selected Federal Asset Forfeiture Statutes،U.s Department of Justice-Criminal Division،May2006 and 18U.S.code§۹۸۲-criminal forfeiture ↑

1. 1. ۷ U.S. Code § ۲۰۲۴ – Violations and enforcement

      ↑

1. 1. ۲۱ U.S. Code § ۸۵۳ – Criminal forfeitures and 18U.S.code§۹۸۱-civil forfeiture ↑

1. 1. ۱۲ U.S. Code § ۱۷۷۲d – Forfeiture of organization certificate for money laundering or cash transaction reporting offenses ↑

1. 1. بولک٬برنار;کیفر شناسی٬ترجمه نجفی ابراندآبادی٬علی حسین٬تهران ٬انتشارات مجد٬چاپ هشتم٬۱۳۸۷٬ص ۶۷ ↑

1. 1. صلاحی٬جاوید;منبع پیشین٬ص ۱۶۰ ↑

1. 1. حق شناس ،جابر،مبانی نظری جایگزین های کیفر حبس در حقوق کیفری ایران با ملاحظه قانون مجازات اسلامی ۱۳۹۲، پایان نامه جهت کسب مدرک کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرمشناسی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات مازندران، ۱۳۹۲، صفحه۲۹ ↑