ورزش به دو صورت مستقیم و غیر مستقیم بر اقتصاد تأثیر گذار است. آثار غیر مستقیم ورزش عبارتند از: ارتقای سطح سلامتی افراد، کارایی بیشتر افراد در حین کار و کاهش هزینه های تربیتی و درمانی. آثار مستقیم ورزش عبارتند از تولید و فروش کالاهای ورزشی، واردات و صادرات این کالاها، جهانگردی ورزشی، امتیازهای ناشی از اعزام مربیان و ورزشکاران به سایر کشورهای جهان و مهم‌تر از همه ایجاد اشتغال و کارآفرینی(حسینی و سهرابی،۱۳۸۶). در صنایع خدماتی دارا بودن مزیت رقابتی و فراهم آوردن خدمات با کیفیت برای مشتری پیش نیاز بقا و موفقیت است(آفتینوس[۱۲] و همکاران،۲۰۰۵). از آنجایی که بحث وفاداری مشتری از نکات مهم موفقیت باشگاه‌های ورزشی می‌باشد(چیان و همکاران،۱۳۸۸)، سازمان‌های ورزشی با سرمایه گذاری‌های کلان دریافته‌اند که به سادگی نمی‌توانند رضایت مشتری را به مدت طولانی جلب کنند. این سازمان‌ها در تجربیات موفق خود دریافته‌اند که رمز نگهداری و حفظ مشتریان و ایجاد سود از این طریق، به تلاش مداوم بستگی دارد. درک اینکه مشتریان چه انتظاراتی دارند و تعهد برای انجام خدمت به مشتری، امکان برتری و مزیت رقابتی را برای سازمان‌های ورزشی به وجود می‌آورد. نکته مهم برای پی بردن به انتظارات مشتریان، یک برنامه طراحی شده از سنجش رضایت مشتری می‌باشد(حسنزاده،۱۳۸۴) که بررسی نتایج این برنامه می‌تواند در حل ایرادات خدمات رسانی و ارتقا سطح خدمات یاری رسان باشد(سو[۱۳]،۲۰۰۴).
در جامعه امروز تأکید فرهنگی و اجتماعی بسیاری بر روی سلامتی و تناسب اندام وجود دارد. طبق مطالعات روان‌شناسان، فشارهای اجتماعی و نارضایتی از بدن و تصویر بدنی منفی در جامعه و به خصوص در میان زنان بسیار شایع شده است(اوریردان و زامبوگان[۱۴]،۲۰۰۸). شیوع این نارضایتی یک نگرانی اجتماعی مهم محسوب می‌شود، زیرا با اختلالات روانی مانند کاهش اعتماد به نفس، افسردگی، اضطراب اجتماعی، مشکلات غذایی و مشکلات جنسی در ارتباط می‌باشد(نای و کش[۱۵]،۲۰۰۶). از جمله درمان‌های قدیمی برای نارضایتی از تصویر بدنی درمان‌های رفتاری-شناختی و دارو درمانی بوده‌اند(مکدونالد[۱۶]،۲۰۰۶). اما با توجه به عوارض جانبی، هزینه های بالا و وقت گیر بودن این روش‌ها، امروزه ورزش و فعالیت‌های جسمانی به عنوان یک روش درمانی بدون عوارض جانبی و ارزان قیمت مورد توجه عموم قرار گرفته است(هسلنی[۱۷]،۱۹۹۵). تحقیقات نشان می‌دهد که امروزه، علاقه‌مندی به کیفیت خدمات در صنعت ورزش امری ضروری می‌باشد؛ به گونه‌ای که کیفیت خدمات به یکی از مهم‌ترین سرفصل‌ها در زمینه‌ی مدیریت خدمات و بازاریابی ورزشی تبدیل شده است(رابینسون[۱۸]،۲۰۰۶).
پاراشورمن[۱۹] و زیتمال در سال ۱۹۸۸ عوامل تشکیل دهنده کیفیت خدمات را در پنج بعد شناسایی نموده‌اند که عبارتند از:
موارد کیفی مشهود: شامل تجهیزات، رفتار و ظاهر پرسنل و محیط فیزیکی سازمان می‌شود و به معنای دارا بودن وسایل و تجهیزات ورزشی مدرن با کیفیت و فضای مناسب باشگاه می‌باشد.
اعتماد: توانایی در انجام خدمت وعده داده شده به طور دقیق و مطمئن؛ منظور از این عامل این است که اگر باشگاه ورزشی در مورد زمان ارائه خدمت، شیوه ارائه خدمت و هزینه خدمت وعده هایی داده است، باید به نحو احسن به آن عمل نماید.
پاسخ‌گویی: آمادگی برای کمک به مشتریان و فراهم سازی سریع خدمات مطلوب برای آن ها. این معیار بر نشان دادن حساسیت و هوشیاری در قبال خواسته‌ها و مشکلات مشتریان تأکید دارد و معیار این بعد از کیفیت خدمات، مدت زمانی است که مشتریان مجبورند برای دریافت کمک یا پاسخ به سوالاتشان منتظر بمانند.
اطمینان: دانش و مهارت کارکنان، رفتار شایسته و توانایی آنان در جلب اعتماد مشتریان و القای حس اطمینان مشتریان به باشگاه ورزشی می‌باشد.
ورزش بانوان
ورزش زنان شامل همه مسابقات خاص زنان چه در شکل حرفه‌ای، آماتور یا ورزش همگانی در تمام رشته‌های ورزشی می‌شود. مشارکت زنان در ورزش درقرن بیستم میلادی، به ویژه در اواخر آن افزایش چشمگیری یافت. این افزایش تحت تأثیر تغییرات فرهنگی جامعه بود که بر برابری جنسیتی تأکید داشت.
در دنیای امروز شاید هیچ رشته ورزشی که زنان در آن مشارکت نورزند یا آن که ورزش ویژه‌ای برای زنان تلقی شوند یافت نگردد، اما میزان این مشارکت در هر رشته ورزشی و هر کشور تفاوت دارد.
فرهنگ برخی از کشورها (بیشتر کشورهای اسلامی) محدودیتهایی را برای حضور زنان در بعضی از رشته‌ها به همراه دارد و نیز میزان مشارکت و علاقه آنان در برخی از رشته‌های ورزشی مانند بوکس، کشتی، وزنه‌برداری و انواع فوتبال بسیار کمتر از همبازیان مرد خود است. در مقابل در تعدادی از ورزش‌ها مانند تنیس، ژیمناستیک، پاتیناژ نمایشی و والیبال ساحلی ورزشکاران زن اهمیت بیشتر یا حداقل برابری با همتایان مرد خود یافته‌اند. تعداد دیگری از رشته‌های ورزشی نیز مانند نت‌بال و سافت‌بال به ورزش‌هایی زنانه معروف شده‌اند(سایت ویکیپدیا،۱۳۹۲).
تعریف کسب و کار
نویسندگان مختلف، تعاریف متفاوتی از کسب و کار دارند. در واژه نامه‌ی آکسفورد، کسب و کار به معنی خرید و فروش و تجارت آمده است. در واژه نامه‌ی لانگ من، کسب و کار به فعالیت پول در آوردن و تجارتی که از آن پول حاصل شود، گفته می‌شود.
به زبان ساده، کسب و کار عبارت است از حالتی از مشغولیت و به طور عام، شامل فعالیت‌هایی است که تولید و خرید کالاها و خدمات با هدف فروش آن ها را به منظور کسب سود، در بر می‌گیرد. بنابرین می‌توان دریافت که کسب و کار با خرید و فروش کالاها، تولید کالاها یا عرضه خدمات، به منظور به دست آوردن سود، سر و کار دارد.
تعاریف مدل کسب و کار
اگر چه اجماعی در مورد تعریف و ترکیب مفهوم مدل کسب و کار وجود ندارد، واضح است که مدیران و پژوهشگران به این مدل به عنوان یک ساختار تحلیلی و تشریح کاربردی می‌نگرند(لمبرت و دیویدسون[۲۰]،۲۰۱۲). در جدول زیر به بیان تعاریف مدل کسب و کار از برخی پژوهشگران می‌پردازیم.
جدول ۲‑۱: تعاریف مختلف مدل کسب و کار(آلدبی[۲۱] و همکاران،۲۰۰۸؛ ننونن و استورباکا[۲۲]،۲۰۰۹)
تعریف مدل کسب و کار
محققان
طراحی کالا، خدمات و جریان‌های اطلاعاتی شامل توصیفی از بازیگران مختلف کسب و کار و نقش‌های آن ها، توصیفی از مزایای بالقوه برای بازیگران مختلف کسب و کار و همچنین توصیفی از منابع درآمدی است.
تیمرز (۱۹۹۸)
راهبردی که سازمان مجازی را با سه عامل اصلی منعکس می‌کند: تعاملات مشتریان، پیکربندی سرمایه، اهرم دانش.
ون کاترامن و هندرسون (۱۹۹۸)
مدل کسب و کار عملیاتی یک سازمان، منطق اصلی خلق ارزش و نحوه کسب درآمد آن را شرح می‌دهد.
لیندر و کانترل (۲۰۰۰)
مدل کسب و کار به این پرسش پاسخ می‌دهد که: آنچه ارائه شده به چه کسی و در عوض چه چیزی در انتظار بازگشت است؟ مدل کسب و کار علاوه بر ایجاد ارزش در یک شبکه ذینفعان چند حزبی و همچنین تبادل ارزش بین سهام‌داران را توصیف می‌کند.
گردین و دیگران (۲۰۰۰)
