خوش کنش و ادیب راد(۱۳۸۰) در پژوهش دیگری تحت عنوان « بررسی رابطه بین باورهای دینی و بروز استرس در افراد» نشان دادند که بین باورهای دینی و بروز استرس همبستگی منفی وجود دارد.
سهرابی و سامانی(۱۳۸۰) در تحقیق دیگری تحت عنوان « بررسی میزان تأثیر نگرش مذهبی بر بهداشت روانی نوجوانان» نشان دادند که بین نگرش مذهبی و نمره کل بهداشت روانی همبستگی منفی وجود دارد.
نتایج پژوهش بهرامی احسان (۱۳۸۱)، نشان می‌دهد که بین جهت گیری مذهبی و «اضطراب» رابطه معکوس و بین جهت گیری مذهبی و «حرمت خود» رابطه مستقیم و مثبت وجود دارد. خوانین زاده و همکاران(۱۳۸۴) در پژوهشی به بررسی ارتباط سطح تحول من، دلبستگی به خدا و جهت گیری مذهبی پرداخته و به این نتیجه رسیدند که «رابطه منفی بین تحول من و دلبستگی اجتنابی به خدا، ارتباط مثبت بین سطح تحول من و جهت گیری مذهبی درونی و رابطه منفی بین جهت گیری مذهبی درونی و هر یک از ابعاد اضطرابی و اجتنابی دلبستگی به خدا بوده است».
در پژوهش دیگری که به بررسی جهت گیری مذهبی و سلامت روانی پرداخته شده است ، یافته هانشان می‌دهد که جهت گیری مذهبی با افزایش سلامت روانی و کاهش اختلالات روانی رابطه دارد(بهرامی احسان، ۱۳۸۳).
جان بزرگی(۱۳۸۶) در پژوهش خود بر روی ۱۴۰ نفر از دانشجویان دختر و پسر در سطح دانشگاه تهران به این نتیجه رسید که بین مذهب یا مذهبی بودن و سلامت روانی رابطه مستقیم وجود دارد . هر چه جهت گیری مذهبی درونی تر می شود سلامت روانی بالاتر می رود. هرچه جهت گیری فرد در زمینه مذهبی بیرونی تر می شود احساس خستگی و نشانه های بدنی نیز بیشتر می شود. هر چه جهت گیری فرد بیرونی تر می شود میزان اضطراب و بی خوابی فرد بیشتر می شود.
غرابی، احمدوند، اکبری دهقی و زنوریان(۱۳۸۷) در پژوهشی در باره ارتباط سلامت روان با مذهب درونی و بیرونی به این نتیجه رسیدند که رابطه معنا داری بین مذهب درونی با سلامت روان وجود دارد، ولی این ارتباط در مذهب بیرونی مشاهده نشده است . همچنین تفاوت معنا داری بین دو جنس از لحاظ نوع مذهب مشاهده نشده است.
صولتی، ربیعی و شریعتی(۱۳۹۰) در تحقیقی با هدف بررسی رابطه بین جهت گیری مذهبی و سلامت روان در دانشجویان پسر شهر تهران ، نتیجه گرفتند که بین جهت گیری مذهبی درونی و سلامت روان رابطه مستقیم و بین جهت گیری بیرونی و سلامت روان رابطه معکوس وجود داشته است.
صدری و جعفری(۱۳۸۹) در بررسی نقش باورها و اعمال مذهبی در پیش‌بینی سلامت روان، دریافت که جهت گیری مذهبی درونی با سلامت روانی رابطه معنا داری داشته است. در حالی که برای جهت گیری مذهبی بیرونی زابطه معنی داری به دست نیامده است.
همچنین نتایج تحقیق کرمی و همکاران (۱۳۸۵) در زمینه بررسی رابطه جهت گیری مذهبی با سلامت روان دانشجویان دانشگاه رازی کرمانشاه نشان داد که تنها بین جهت گیری مذهبی درونی و سلامت روان دانشجویان، رابطه مستقیم و معنا داری وجود دارد .
یافته های تحقیق خلیل دوابی(۱۳۸۴) در بررسی رابطه بین جهت گیری مذهبی با سلامت روان دانش آموزان دختر دبیرستان های شهر اهواز نشان داد که بین جهت گیری بیرونی و سلامت روان رابطه معناداری وجود ندارد، اما بین جهت گیری دورنی و برخی مؤلفه های اختلال روان(حساسیت در روابط بین فردی، افسردگی و اضطراب، ترس، روان پریشی) همبستگی منفی وجود دارد.
سهرابیان(۱۳۷۹)، در بررسی تأثیر نگرش مذهبی بر سازگاری فردی اجتماعی دانش آموزان نشان داد که بین اعتقادات مذهبی و سازگاری فردی اجتماعی دانش آموزان رابطه مثبت و معنا داری وجود دارد.
آخوندی (۱۳۷۶)، در بررسی خویش مطرح می‌کند که نمرات سازگاری اجتماعی دختران و پسران نزدیک بهم می‌باشد و تفاوت بین آن ها معنا دار نیست. همچنین نتایج بررسی افشار نیاکان (۱۳۸۱)، نشان می دهدکه بین دانش آموزان دختر و پسر از لحاظ سازگاری اجتماعی و سازگاری کل تفاوت معنادار نیست ولی از نظر سازگاری عاطفی و هیجانی بین آن ها تفاوت معنا دار است.
فصل سوم
روش اجرای تحقیق
۳-۱ طرح پژوهش
پژوهش حاضر از نظر هدف بنیادی و از نظر روش جمع آوری داده ها از نوع علی ـ مقایسه ای است که یک روش تحقیق توصیفی است . در این نوع تحقیق، رابطه متغییرها بر اساس هدف تحقیق تحلیل می‌گردد(سرمد و بازرگان، ۱۳۹۲).
۳-۲ متغییر های پژوهش
متغییر پیش بین: باور های مذهبی
متغییر های ملاک :
سازگاری : که در سه حوزه عاطفی، اجتماعی و آموزشی سنجیده می شود.
پرخاشگری : که سه مؤلفه خشم، تهاجم و کینه توزی را می سنجد.
متغییر کنترل : جنسیت و مقطع تحصیلی
۳-۳ جامعه آماری، روش نمونه گیری و حجم نمونه
جامعه آماری پژوهش حاضر عبارت است از کلیه دانش آموزان دوره متوسطه شهرستان شاهرود که در سال تحصیلی ۹۴-۹۳ مشغول به تحصیل می‌باشند.
نمونه و روش نمونه گیری : برای انتخاب جمعیت نمونه مورد پژوهش از روش نمونه گیری خوشه ای استفاده شده است. که پس از انتخاب مدارس، از بین چهار دبیرستان شرکت کننده در آزمون( دو دبیرستان پسرانه و دو دبیرستان دخترانه) نمونه ای به حجم ۳۰۰ نفر ( ۱۵۰ پسر و ۱۵۰ دختر ) به صورت تصادفی انتخاب و پرسش نامه های پژوهش در اختیار آنان قرار گرفت.
۳-۴ ابزار سنجش و نحوه گرد آوری اطلاعات
ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر پرسشنامه می‌باشد که از سه پرسشنامه سازگاری اجتماعی (AISS) برای سنجش سازگاری ، پرسشنامه پرخاشگری اهواز (AGQ) برای سنجش پرخاشگری و پرسشنامه جهت گیری مذهبی آلپورت برای سنجش باورهای مذهبی استفاده می شود.
۳-۴-۱ پرسشنامه سازگاری دانش آموزان دبیرستانی (AISS) :
این پرسشنامه در سال ۱۹۹۳ به وسیله سینها و سینگ تهیه و به وسیله کرمی (۱۳۷۷) ترجمه شد. هدف آن است که سطوح سازگاری دانش آموزان دبیرستانی ( گروه سنی ۱۴ تا ۱۸ ساله ) در سه حوزه سازگاری ( عاطفی ، اجتماعی ، آموزشی ) سنجش شود . پرسشنامه شامل ۶۰ سوال است که با پیش‌بینی پاسخ “بله” یا “خیر” تدوین شده است .۲۰ سوال مربوط به حوزه عاطفی، ۲۰ سوال مربوط به حوزه اجتماعی و ۲۰ سوال مربوط به حوزه آموزشی است . به پاسخ هایی که نشانگر سازگاری است نمره یک داده می شود و در غیر این صورت صفر منظور می‌گردد. در این پرسشنامه نمرات بالا به منزله سازگاری پایین و کسب نمره پایین سازگاری مطلوب را منعکس می‌کند. روایی این پرسشنامه از طریق تعیین همبستگی با فرم موازی ( پرسشنامه شخصیتی کالیفرنیا) برابر ۷۳/۰به وسیله نوری ( ۱۳۸۰ به نقل از بنده پور ، ۱۳۸۵) گزارش شد. ضریب پایایی این آزمون به روش دو نیمه کردن ۹۵/۰، با روش باز آزمایی ۹۳/۰ و با روش کودر ریچاردسون ۹۴/۰ به دست آمده است.
۳-۴-۲ پرسشنامه پرخاشگری اهواز (AGQ) :
